por Jose
Συζητήστε διεξοδικά με τον ιατρό σας.
Η επισκληρίδιος είναι ένας τύπος αναισθησίας. Η αναισθησία είναι μια ιατρική θεραπεία που περιλαμβάνει ελεγχόμενη, προσωρινή απώλεια της αίσθησης ή της επίγνωσης για να αποτρέψει τους ασθενείς από το να αισθανθούν πόνο. Τα αναισθητικά είναι φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο του πόνου, συνήθως κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων ή διαδικασιών.
Ο τοκετός και ο τοκετός ενός μωρού μπορεί να είναι πολύ επώδυνοι για τη μητέρα. Θα παρουσιάσει συσπάσεις της μήτρας που μπορεί να ξεκινήσουν εβδομάδες ή και μήνες πριν από τον τοκετό. Η διαδικασία του τοκετού περιλαμβάνει τέντωμα του τραχήλου της μήτρας (το άνοιγμα της μήτρας), του κόλπου και όλων των ιστών στην περιοχή της πυέλου καθώς το μωρό ωθείται μέσω του κολπικού πόρου.
Η αναισθησία είναι μια επιλογή για την ανακούφιση από τον πόνο. Ορισμένες γυναίκες που γεννούν επιλέγουν να χρησιμοποιούν αναισθητικά για να κάνουν τη διαδικασία τοκετού λιγότερο επώδυνη. Άλλοι επιλέγουν τον τοκετό χωρίς τη χρήση φαρμάκων.
Η γενική αναισθησία, ή «υπερβαίνοντας», είναι η πιο ακραία μορφή αναισθησίας, στην οποία ένας ασθενής τίθεται σε κατάσταση απώλειας των αισθήσεων με φάρμακα που εγχέονται στην κυκλοφορία του αίματος μέσω ενδοφλέβιας γραμμής ή/και εισπνέεται από μια μάσκα. Ο ασθενής παρακολουθείται στενά και υποβοηθάται η αναπνοή εάν χρειάζεται. Δείτε το άρθρο μας για τη Γενική Αναισθησία.
Γενική αναισθησία απαιτείται συνήθως για μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως εάν η γυναίκα θα χρειαζόταν επείγουσα καισαρική τομή (καισαρική τομή), όχι για τυπικούς κολπικούς τοκετούς.
Για τους φυσικούς (κολπικούς) τοκετούς, είναι σημαντικό η μητέρα να έχει αρκετά τις αισθήσεις της ώστε να μπορεί να πιέσει (να αντέξει και να αυξήσει την πίεση στην κάτω κοιλιακή περιοχή της) για να βοηθήσει τον τοκετό του μωρού. Αυτός είναι ο λόγος που μια διαδικασία επισκληρίδιου αναισθησίας χρησιμοποιείται πιο συχνά για την ανακούφιση από τον πόνο.
Η επισκληρίδιος είναι η πιο κοινή διαδικασία για τον τοκετό και τον τοκετό. Περιλαμβάνει μια ένεση φαρμάκου στον επισκληρίδιο χώρο που περιβάλλει τον νωτιαίο μυελό για να αποκλείσει ή να μειώσει τα σήματα πόνου που στέλνονται από τον νωτιαίο μυελό στον εγκέφαλο. Το σημείο της ένεσης είναι σημαντικό γιατί επηρεάζει ποιο μέρος του σώματος θα μουδιάσει.
Ο πάροχος χρησιμοποιεί μια μακριά βελόνα για να έχει πρόσβαση στον επισκληρίδιο χώρο στο κάτω μέρος της πλάτης του ασθενούς, συγκεκριμένα στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, για να προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο στην περιοχή της λεκάνης. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα αναλγητικό αντί για ένα πλήρως αναισθητικό αναισθητικό για να μειώσουν τον πόνο. Ένα αναλγητικό θα διατηρήσει κάποια κίνηση στα πόδια, επιτρέποντας στη μητέρα να πιέσει.
Στη συνέχεια θα αφαιρέσουν τη βελόνα αλλά θα αφήσουν έναν καθετήρα (μακρύ εύκαμπτο μικρό κοίλο σωλήνα) στην πλάτη του ασθενούς για να επιτρέψουν τη χορήγηση περισσότερων φαρμάκων. Το φάρμακο χορηγείται είτε συνεχώς είτε σε δόσεις, οι οποίες και οι δύο είχαν παρόμοια ικανοποίηση των ασθενών. Ο ασθενής μπορεί να χορηγήσει μόνος του τις δόσεις του πατώντας ένα κουμπί, αλλά οι ρυθμίσεις δεν του επιτρέπουν να κάνει υπερβολική δόση εάν έχει ήδη χορηγηθεί υπερβολική φαρμακευτική αγωγή.
Μια επισκληρίδιος εγχέεται συνήθως σε ένα επίπεδο που δημιουργεί μια ζώνη μουδιάσματος από τον αφαλό έως τα άνω πόδια. Η ασθενής μπορεί ακόμα να αισθάνεται πίεση από συσπάσεις που προκαλούν το κεφάλι του μωρού να πιέζει τον τράχηλό της, κάτι που θα της έδινε σήμα να σπρώξει.
Η επισκληρίδιος ονομάζεται «τοπική» αναισθησία επειδή μουδιάζει μόνο μέρος του σώματος στην κοντινή περιοχή αντί για ολόκληρο το σώμα. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην επισκληρίδιο περιλαμβάνουν βουπιβακαΐνη, χλωροπροκαΐνη ή λιδοκαΐνη. Συχνά χορηγούνται με οπιοειδή ή ναρκωτικά όπως φαιντανύλη και σουφεντανίλ για συνδυασμένη δράση.
Ο ιατρός μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει επινεφρίνη, φεντανύλη, μορφίνη ή κλονιδίνη για να παρατείνει τα αποτελέσματα της επισκληρίδιου ή για να σταθεροποιήσει την αρτηριακή πίεση του ασθενούς.
Ένας ασθενής μπορεί να ζητήσει επισκληρίδιο ανά πάσα στιγμή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας τοκετού και τοκετού. Ωστόσο, συνήθως αποθηκεύεται για όταν ο τοκετός είναι πιο μακρύς και ο τράχηλος διαστέλλεται περισσότερο από μερικά εκατοστά. Αυτό συμβαίνει επειδή η επισκληρίδιος μπορεί να μουδιάσει τόσο πολύ την ασθενή που να μην μπορεί να περπατήσει χωρίς βοήθεια και η κίνηση είναι σημαντική για την υποβοήθηση της διαδικασίας του τοκετού και για την πρόληψη θρόμβων αίματος και άλλων επιπλοκών.
Πριν από αυτό, μπορεί να της χορηγηθούν ενδοφλέβια παυσίπονα για ανακούφιση από τον πόνο μέσω ενός καθετήρα στην κυκλοφορία του αίματος στο χέρι της. Δεδομένου ότι ο ασθενής δεν μπορεί εύκολα να περπατήσει ή να ουρήσει, ένας καθετήρας Foley συνήθως τοποθετείται επίσης στην ουροδόχο κύστη τη στιγμή της επισκληρίδιου. Αυτό γίνεται για να μην χρειάζεται η ασθενής να πάει μόνη της στο μπάνιο παρά μόνο μετά τον τοκετό.
Οι επισκληρίδιοι είναι πολύ ασφαλείς. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι συνήθως ελάχιστες και οι σοβαρές επιπλοκές είναι εξαιρετικά σπάνιες. Ωστόσο, όπως όλες οι ιατρικές διαδικασίες, υπάρχει κάποιος κίνδυνος. Μερικές πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν:
Η πτώση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να μειώσει τον καρδιακό ρυθμό του μωρού. Για να μειωθεί αυτός ο κίνδυνος, συνήθως χορηγούνται στον ασθενή επιπλέον ενδοφλέβια υγρά, επανατοποθετείται ή ακόμη και χορηγείται φάρμακο για τη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης σε υψηλά επίπεδα.
Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, μόνιμη νευρική βλάβη όπου εισήχθη η βελόνα, αλλά αυτή είναι μόνο ένας στους 240.000 ασθενείς (ορισμένοι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν ένα προσωρινό «τσιμπημένο» νεύρο από συμπίεση από ώθηση, πρήξιμο και τοποθέτηση κατά τον τοκετό).
Πιθανή επίδραση στον τοκετό: ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι η επισκληρίδιος μπορεί να επιταχύνει τον τοκετό επιτρέποντας στη μαμά να χαλαρώσει. Υπήρξαν ανησυχίες ότι το σπρώξιμο είναι λιγότερο αποτελεσματικό όταν η μαμά είναι μουδιασμένη, αλλά αυτές έχουν πρόσφατα διαψευσθεί. Δεν υπάρχουν μελέτες που να δείχνουν σαφή σχέση μεταξύ επισκληρίδιου και καθυστερημένου τοκετού ή αυξημένο κίνδυνο κενού, λαβίδας, επισιοτομίας, καισαρικής τομής ή άλλων επιλογών υποβοηθούμενου τοκετού.
Πιθανή επίδραση στο μωρό: πρόβλημα με το κούμπωμα κατά τη διάρκεια του θηλασμού, αναπνευστική καταστολή και αυξημένες διακυμάνσεις στον καρδιακό ρυθμό, αλλά οι μελέτες δεν είναι ξεκάθαρες.
Ορισμένες ιατρικές καταστάσεις καθιστούν δύσκολο ή επικίνδυνο για τον ασθενή να υποβληθεί σε επισκληρίδιο. Φροντίστε να δώσετε στον ιατρό σας ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό. Αυτά μπορεί να σας εμποδίσουν να κάνετε επισκληρίδιο:
Πραγματικά διαφέρει για κάθε άτομο και την προσωπική του ανοχή στον πόνο. Εξαρτάται επίσης από τον πάροχο του ιατρού και από το εάν πρέπει να γίνουν πολλαπλές προσπάθειες τοποθέτησης ή όχι. Μερικοί ασθενείς έχουν πιο δύσκολες σπονδυλικές στήλες για επισκληρίδιο τοποθέτηση λόγω σκολίωσης, κύφωσης ή άλλων ιατρικών καταστάσεων.
Οι περισσότερες γυναίκες που είχαν κάνει την επισκληρίδιο ανέφεραν ότι ήταν ικανοποιημένες και θα το έκαναν ξανά για την επόμενη εγκυμοσύνη τους.
Μια μελέτη με 10.000 γυναίκες διαπίστωσε ότι περίπου το 68% των ασθενών ήταν είτε «ικανοποιημένες» ή «πολύ ικανοποιημένες». Όσοι δεν ήταν ικανοποιημένοι είχαν παρενέργειες ή πιο περίπλοκους τοκετούς που δεν συνδέονταν σαφώς με τη χρήση της επισκληρίδιου.
Συμπερασματικά, η επισκληρίδιος είναι τελικά προσωπική επιλογή. Αν και υπάρχουν κίνδυνοι, πολλές γυναίκες (περίπου οι μισές) επιλέγουν να κάνουν επισκληρίδια για ανακούφιση από τον πόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση του ασθενούς να υποβληθεί σε επισκληρίδιο ή όχι περιλαμβάνουν την προηγούμενη επισκληρίδιο εμπειρία, την ισοτιμία (τις αριθμός κυήσεων ήταν αυτή), η ηλικία, η εκπαίδευση, η φυλή, το εισόδημα, η γλώσσα, ο τύπος ασφάλισης, η προτίμηση του συντρόφου, η διάρκεια του τοκετού και εάν το Pitocin χρησιμοποιήθηκε ή όχι για να βοηθήσει τις συσπάσεις.
Εάν αποφασίσετε να το πάρετε, μπορείτε πάντα να ζητήσετε να το απενεργοποιήσετε και να μην χορηγήσετε περαιτέρω φάρμακα μέσω του καθετήρα επίσης. Εάν δεν λειτουργεί για εσάς, μερικές φορές μπορεί να αφαιρεθεί ο καθετήρας και να τοποθετηθεί μια νέα επισκληρίδιος.
Συζητήστε το λεπτομερώς με τον ιατρό σας πριν λάβετε μια απόφαση.
Το μπλε φως δεν είναι απλώς ένα τσιτάτο — έχει ανησυχήσει πολλούς γιατρούς για τη μακροχρόνια χρήση τηλεφώνων, υπολογιστών και tablet. Είναι όμως τόσο κακό η έκθεση στο μπλε φως για την υγεία μας και πόσο απαραίτητα είναι τα γυαλιά που μπλοκάρουν το μπλε φως; Εδώ, θα συζητήσουμε τι πρέπει να γνωρίζετε για το μπλε φως.
Βασικά φαγητά:
Το μπλε φως, που ονομάζεται επίσης ορατό φως υψηλής ενέργειας, είναι ένα χρώμα στο φάσμα του ορατού φωτός. Μπορεί να γνωρίζετε τα χρώματα όπως κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, λουλακί και βιολετί.
Αυτά τα χρώματα περιλαμβάνουν λευκό φως. Το κόκκινο φως έχει μεγαλύτερο μήκος κύματος και χαμηλότερη ενέργεια, ενώ το μπλε φως έχει μικρότερο μήκος κύματος και μεγαλύτερη ενέργεια. Το ορατό φως αποτελεί ένα μικρό μέρος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, συμπεριλαμβανομένων των υπεριωδών ακτίνων (UV), των ακτίνων Χ, των ακτίνων γάμμα, του υπέρυθρου φωτός, των μικροκυμάτων και των ραδιοκυμάτων.
Το μπλε φως προέρχεται από πολλές πηγές:
Σε μέτριες ποσότητες, το μπλε φως αποδίδει πολλά οφέλη για την υγεία:
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, λίγη ηλιοφάνεια μπορεί να παρέχει το μπλε φως που χρειαζόμαστε. Το πρόβλημα προκύπτει όταν εκτεθούμε στο μπλε φως αργότερα μέσα στην ημέρα. Τη νύχτα, ο εγκέφαλός μας απελευθερώνει μελατονίνη, μια ορμόνη που βοηθά το σώμα σας να ξέρει πότε πρέπει να κοιμηθεί. Οι γιατροί πιστεύουν επίσης ότι η μελατονίνη ρυθμίζει τους εμμηνορροϊκούς κύκλους, προλαμβάνει νευροεκφυλιστικές καταστάσεις (όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ) και παίζει ρόλο σε άλλες σωματικές λειτουργίες.
Για περισσότερες πληροφορίες – Πρόσβαση στην ηλεκτρονική διεπαφή Normadex .
